Ρίξε κλωτσιά στο bullying

Πηγή: www.micheleborba.com

Η Δήμητρα Μήτκα, μαμά του σχολείου μας, δημοσίευσε ένα εξαιρετικό κείμενο στο www.mikroimegaloi.gr για τον σχολικό εκφοβισμό, κι εμείς, με την άδειά της, το αναδημοσιεύουμε εδώ. 

Αναρωτιέμαι πως είναι να είσαι ένα επτάχρονο, οκτάχρονο, δεκάχρονο αγόρι στην Ελλάδα σήμερα. 

Οι γονείς σου σου φωνάζουν, τσακώνονται μεταξύ τους μπροστά σου, είσαι 4 με 5 ώρες την ημέρα μπροστά σε μία οθόνη είτε τηλεόρασης, είτε υπολογιστή, είτε tablet και παρακολουθείς ωμή, καθαρή, συνεχιζόμενη βία. Η βία της οθόνης είναι η διασκέδασή σου. 

Τα κινούμενα σχέδια με τους νίντζα, τα τέρατα, τα ρομπότ, τους εξωγήινους που χτυπιούνται με κλωτσιές και μπουνιές ακατάπαυστα, πετούν φλόγες, πυροβολούν, σκοτώνουν, είναι δια-σκε-δα-στι-κά. Το ξύλο και τα κλωτσομπουνίδια είναι στο μυαλό σου ψυχαγωγικά, φυσιολογικά, απαραίτητα, μέρος της αντρικής σου ταυτότητας εν τέλει. Μόλις τελειώσει το «παιδικό» αρχίζεις και μιμείσαι τις κινήσεις, κλωτσάς στον αέρα, κραυγάζεις και παίζεις με τους φίλους σου, σε μεγάλη ένταση, κλωτσομπουνίδια.

Ενίοτε τρως παιδαγωγικές σφαλιάρες από τους γονείς σου, εποικοδομητική κριτική του τύπου «Νόμιζα ότι είσαι έξυπνος αλλά δεν είσαι» από δασκάλους και τιμωρίες πολύ μοντέρνας παιδαγωγικής αντίληψης «Στη γωνία όρθιος να κοιτάς τον τοίχο, α, να, θα σε φωνάζουμε ο γωνιάκας από εδώ και πέρα».

Επίσης οι καλοί γονείς σου που είναι συνήθως απευθείας απόγονοι του αρχαίου Ελληνικού κλέους σε στέλνουν σε τμήματα taekwodο, καράτε, kung-fu και άλλες πολεμικές τέχνες για να «μη γίνεις φλώρος» και για να ξέρεις «να αμύνεσαι».

Την ίδια στιγμή που ζεις σε αυτό ακριβώς το περιβάλλον, το κράτος, οι φωτισμένοι γονείς και δάσκαλοί σου παρακολουθούν σεμινάρια για το bulling για τη βία για τον εκφοβισμό.

Κι ενώ πέφτει ξύλο στο σπίτι, στο σχολείο, στην προπόνηση, στα «παιδικά» κι αυτό θεωρείται φυ-σι-ο-λο-γι-κό και διασκεδαστικό, αν πας να ρίξεις κι εσύ μια παιδαγωγική κλωτσιά σ’ έναν μικρότερό σου πέφτουν επάνω σου όλοι οι μεγάλοι ουρλιάζοντας: «Δεν χτυπάμε ρε», «Θα πας στον σκεφτούλη (sic) να σκεφτείς τι έκανες» κι αν αρχίσεις να κλαις γιατί νιώθεις αδικημένος και μπερδεμένος τρως και μερικές ξυλιές/ σφαλιάρες και σε κλειδώνουν και στο δωμάτιο σου λέγοντας «Θα σε σπάσω στο ξύλο την επόμενη φορά που θα το κάνεις αυτό».

Την ίδια ακριβώς στιγμή που εξελίσσεται αυτή η κατάσταση, η ίδια μαμά, ο ίδιος μπαμπάς που μόλις έχει χτυπήσει/ σφαλιαρίσει/ κλωτσήσει το παιδί του μιλάει με άλλους γονείς για το «τρομερό φαινόμενο του bullying» και για το πού πάει ο κόσμος και η κοινωνία μας.

Δήμητρα Δ. Μήτκα